نه ز وصل تو نشان می یابم

نه ز هجر تو امان می یابم

دشنهٔ هجر توام کشت از آنک

تشنهٔ وصل تو جان می یابم

از میان تو چو مویی شده ام

که تورا موی میان می یابم

به یقین از دهن پرشکرت

اثری هم به گمان می یابم

بر رخت تا به نگویی سخنی

می ندانم که دهان می یابم

در صفات لبت از غایت عجز

عقل را کند زبان می یابم

دل و جان بر چو لبت آن دارد

کین همه لایق آن می یابم

زان به روی تو جهان روشن شد

که تورا شمع جهان می یابم

آنچه از خلق نهان می جستم

در جمال تو عیان می یابم

بی تو عطار جگر سوخته را

نتوان گفت چه سان می یابم